Pfc. George R. Brouillette

 

Army Serial number: 31211279

Unit: 2nd Battalion, 117th Infantry Regiment, 30th Infantry Division.

Born: 2 Oct 1921    Place: Springfield, MA

Died: 17 Nov 1944     Place: Mariadorf, Germany

 

Date of final Burial:     at: American Military Cemetery Margraten (The Netherlands) 

Location: Plot: G. Row: 9. Grave: 15.

 

 

 

Zoektocht naar “George”

 

Jarenlang was Harry Beckers op zoek naar de achtergronden van ‘zijn’ soldaat George Brouillette.

Muurvast zat hij. Totdat Nicole Sproncken te hulp schoot. ‘George' heeft een gezicht gekregen. Beckers herdenkt hem aanstaande zondag op ‘Memorial Day’.

 

 

George R. Brouillette,

Pfc. 117th Infantry Regiment, 30th Infantry Division.

 

 

 

Het is 26 oktober 2004 als toenmalig wethouder en loco-burgemeester Harry Beckers van Margraten op de Amerikaanse begraafplaats staat.

Vak G, rij 9, graf 15 is nu zijn eigendom, zo staat op het ‘certificaat van adoptie’.

 

 

Zijn soldaat dus, maar wie is het? Beckers kruipt in zijn woning in Cadier en Keer achter de computer. Hij zendt mails aan de contactpersoon voor in Margraten begraven soldaten en aan de voorzitter van de Veteranenorganisatie van de 30ste Infanterie Divisie. Hij krijgt wat summiere informatie, maar echt verder komt hij niet. Het ‘Individual Deceased Personnel File’ biedt meer soelaas. Beckers vraagt het op in Amerika en ontvangt het in oktober 2005. Het bevat een schat aan informatie. George Brouillette blijkt geboren op 2 oktober 1921 in Springfield (Massachussetts). Op 5 oktober 1942 gaat hij in dienst. Ruim twee jaar later overlijdt hij. Doodsoorzaak : KIA (Killed In Action). „Achteraf gezien bleek dat echter niet juist”, zegt Beckers. „Hij was wel gewond geraakt ‘in actie’, maar overleed pas later in het militaire ziekenhuis.” Via de voorzitter van de veteranenorganisatie krijgt Beckers een lijstje met namen van nog levende leden van de G-compagny waar Brouillette deel van had uitgemaakt. Dertien brieven gaan de deur uit. Zesreacties komen terug. Niemand kan zich echter ene soldaat Brouillette herinneren. „Enkele schrijvers dachten dat hij een remplaçant, een vervanger was. Dat was in de oorlog een doorlopend proces, de verliezen moesten zo snel mogelijk aangevuld worden, dus het kan best zijn dat niemand hem voor de geest kan halen.” Wat opvalt in de ‘personal file’ van de soldaat is dat hij als naaste verwanten zijn grootmoeder Maria Brouillette en zijn tante Yvonne Brouillette opgeeft. Beckers: „Geen vader of moeder dus. Dat vond ik apart.” Beckers klimt opnieuw in de pen en schrijft enkele brieven naar personen met de naam Brouillette in het plaatsje Holyoke in de staat Massachussetts waar George Brouillette was opgegroeid. Geen reactie. Zelfs de burgemeester van Holyoke laat niets van zich horen. Zijn zoektocht lijkt te stranden. Jo Purnot, secretaris van de Historische Kring in Cadier en Keer, waar Beckers voorzitter van is, wijst hem op Nicole Sproncken. De Hulsbergse zocht en vond de afgelopen jaren heel wat achtergronden van soldaten die in Margraten begraven liggen. Tien klappers vol informatie en contactpersonen sieren haar kast. Ook Sproncken komt in eerste instantie niet verder. De bibliotheek in Holyoke reageert niet op haar mail, en ook andere contactpersonen kennen geen George Brouillette. Als Beckers zijn zoektocht bijna heeft opgegeven, komt er in september 2008 een telefoontje uit huize-Sproncken. „Nicole en haar man waren in de VS geweest en toevallig langs Holyoke gekomen. Bij de plaatselijke bibliotheek en ‘history room’ hadden ze informatie over George gevonden.” Sproncken komt terug met twee krantenartikelen mét daarbij een foto van de militair. „Eindelijk kreeg George voor mij een gezicht. Dat deed wel wat met me hoor. Eindelijk de George gevonden waar ik zolang naar op zoek was. Die foto, geweldig”, zegt Beckers. Na haar vakantie in de VS wordt Nicole Sproncken gebeld door journaliste Elizabeth LaFond van de Amerikaanse krant The Republican. Ze is geïnteresseerd in het verhaal van Harry Beckers en neemt contact met hem op. Onder de kop WorldWar II Casualty has friend in the Netherlands, verschijnt er een artikel met een foto van hem bij het graf in de krant. Dat Beckers al hoopt, gebeurt ook. Het artikel in de Amerikaanse krant levert een tiental reacties op. Onder meer twee oude schoolvrienden schrijven Beckers over George en sturen enkele foto’s, van een genealoog krijgt Beckers de stamboom van de familie Brouillette. Daaruit blijkt dat het vermoeden van Beckers klopt: er is iets met de ouders van George. „George blijkt een buitenechtelijk kind. Zijn moeder Oglore (18) kon niet voor hem zorgen en dat is de reden dat zijn grootmoeder Marie hem adopteert en verder opvoedt. Dat George een onecht kind is, wordt verborgen gehouden. Waarschijnlijk omdat de familie streng katholiek is. George zelf heeft ook nooit geweten wie zijn echte moeder was. Hij heeft steeds gedacht dat hij geadopteerd was.” Via de twee vrienden van George ontdekt Beckers veel over de jeugdjaren van de soldaat. George krijgt meer en meer een gezicht. Wat nog rest voor Beckers zijn de vragen over de laatste dagen van George. Beckers weet dat de soldaat betrokken was bij de op 16 november 1944 ingezette aanval op Mariadorf, even over de grens bij Kerkrade. Daarbij werd er dwars door een vijandelijk mijnenveld opgetrokken waarbij vele slachtoffers vielen. Eén van hen was George Brouillette. Hij is zo ernstig gewond geraakt dat hij een dag later is overleden. „Toch zou ik graag nog iets over zijn laatste dagen te weten willen komen. Dat zal moeilijk worden, maar opgeven doe ik niet. Dat hebben de afgelopen maanden mij wel geleerd.”

 

 

   Nicole Sproncken en Harry Beckers bij George's graf.                         Foto: Peter Schols

 

 

Harry Beckers over George Brouillette

 

„Zelf heb ik niet veel herinneringen aan de oorlog. Mijn vader vertelde me dat de Amerikanen

mij als baby in hun helm rond draaiden. Toevallig werd ik adoptant van iemand wiens regiment

mijn geboortedorp Cadier en Keer bevrijdde. Dat gebeurde door het eerste bataljon.

Achteraf bleek dat George deel uitmaakte van het tweede, de bevrijders van Heer en Maastricht.”

 

 

Stefan Gybels

De Limburger, 22 mei 2009

 

Update: Ben Savelkoul

23 maart 2015

 

 

Top