Pfc. Hughlan L. Moore

 

Army Serial number: 37101759

Unit: 41st Infantry Battalion, 2nd Armored Division.

Born: 1920    Place:     State: Arkansa

Died: 18-Nov-1944     Place:

Date of final Burial:     at: American Military Cemetery Margraten (The Netherlands) 

Location: Plot: G. Row: 13. Grave: 25.

 

 

 

 

Met rust in het hart naar huis

 

Na 65 jaar bezocht Earl Moore voor het eerst het graf van zijn gesneuvelde broer Hughlan.

Tot voor kort wist de Amerikaan niet eens dat Hughlan in Margraten rust.

 

 

2nd Armored Division "Hell on Wheels"

Het is een rustige, vriendelijke man die met zachte stem praat. Als je hem al te indringende vragen stelt over de zoektocht naar zijn in 1944 gesneuvelde broer, moet Earl Moore (85) zichtbaar emoties wegslikken. Maar in het voor hem zo bewogen 2009 heeft de Amerikaan al verschillende keren de tranen de vrije loop moeten laten. Zoals afgelopen donderdag, als hij voor het eerst bij het graf van zijn in november 1944 gesneuvelde broer Hughlan staat. Pas 24, was hij. In april winnen de tranen het al een eerste keer. De leerlingen van de zesde klas van de basisschool in zijn woonplaats Quitman (Arkansas) zijn bezig met een geschiedenisproject. Ze schrijven een boek over dorpsgenoten die een rol hebben gespeeld in belangrijke historische gebeurtenissen. Zoals de gedecoreerde oorlogsheld Hughlan Moore. Of Earl zich wil laten interviewen? Dat wil de Amerikaan, die nog steeds op zijn boerderij werkt. Nog vaak moet hij denken aan zijn oudere broer, wiens begraafplaats hij niet eens kent. De oude rancher krijgt op school ook een presentatie. De leerlingen laten hem dan onaangekondigd een foto zien van het graf van zijn broer op de Amerikaanse begraafplaats in Margraten. Ze hebben die plek via internet achterhaald. „Een van de grootste verrassingen van mijn leven”, zegt de Amerikaan. De foto’s zijn gemaild door Brunssummer Ralph Peeters (25), die op een verzoek daartoe op internet reageerde. Het bezoek dat Earl afgelopen week aan Limburg bracht, is het resultaat van het contact dat uit die mailwisseling tussen Moore en Peeters ontstond. „Zelf zat ik in de Tweede Wereldoorlog bij de marine. Toen mijn broer sneuvelde, zat ik op een schip in de Stille Oceaan”, vertelt Earl Moore. „Mijn broer was infanterist. Hij was al twee keer gewond geraakt voordat hij sneuvelde.” Waar precies, weet Moore niet, mogelijk in België. En ook Hughlans laatste rustplaats was hem onbekend. „Mijn in 1982 overleden vader kende die vermoedelijk wel, maar het was een onderwerp waarover niet makkelijk werd gepraat in de familie. Direct na de oorlog hadden we de mogelijkheid de stoffelijk resten van Hughlan over te brengen naar de Verenigde Staten. Daar hebben we wel over gesproken, maar de meesten wilden dat niet. Ze wilden de rust van het graf niet verstoren. Zelf voelde ik er wel veel voor dat mijn broer thuis begraven werd. Dan had ik zijn graf vaker kunnen bezoeken.” Naarmate de Amerikaan ouder werd, groeide de behoefte om de begraafplaats van zijn broer te achterhalen. Zondag stond hij – waarschijnlijk voor het laatst - aan het goed verzorgde en door de familie Slangen uit Banholt geadopteerde graf van Hughlan. Met een goed gevoel. „Met rust in mijn hart ga ik terug naar huis.”

 

door Theo Sniekers

Limburgs Dagblad, 5 augustus 2009

 

Top