Pfc. Richard A. Knott

 

Army Serial number: 14120856

Unit: 38th Infantry Battalion, 7th Armored Division

Born: 18 December 1920     Place: Winchester, TN

Died: 27 November 1944     Place: Ransdaal (The Netherlands)

Date of final Burial: 10 January 1949   at: American Military Cemetery Margraten (The Netherlands) 

Location: Plot: F. Row: 20. Grave: 13.

 

 

 

27 November 2008

Een dodelijk geintje.

 In Ransdaal is gisteren ceremonieel de dood van de Amerikaanse soldaat Richard A. Knott herdacht.

Exact 64 jaar is het geleden dat het een grap van een vriend hem het leven koste "Ik ben die dag nooit vergeten, dat blijft altijd bij je".

 

Richard Allen Knott

Marvin Moser onthult de plaquette

 

Het is pas als je de foto van Richard Knott ziet dat hij een mens word. Knappe kerel met een melancholische blik in de ogen. Maar ook vastberadenheid schemert in die blik. Een jongen met een toekomst, zegt je gevoel. Ware het niet dat de Tweede Wereldoorlog die toekomst verwoest.

Tot voor kort is Richard Allan Knott een nobele onbekende. Geboren in Winchester, Tennessee. Overleden in Ransdaal op 27 november 1944. Een toevallige ontmoeting zorgt er vorig jaar voor dat zijn verhaal voor bet nageslacht blijft bewaard.

Nee, de Amerikaanse soldaat sterft geen heroïsche dood, die novemberdag. Hij komt om na een ongeluk omdat een GI een geintje wil uithalen. 23 jaar, elf maanden en tien dagen oud is Knott

De Jeep-chauffeur is in de dagen die voorafgaan aan bet Ardennenoffensief ondergebracht in het huis van de familie Brull in Ransdaal. 

Moeder Brull nodigt twee squads van de 7th Armored Division (een squad bestaat uit zes soldaten) uit omdat ze het maar niets vindt dat die buiten slapen.

 

 

Dat kan beter binnen, bij de open haard. Knott schrijft daags voor zijn overlijden een brief aan bet thuisfront. ‘Eindelijk slaap ik weer eens in een bed in plaats van op de grond.’

Na een goede nachtrust gaat Knott eten halen. Hij neemt een blik perziken mee en begint onderweg te eten. Als hij binnen komt richt Walter Gapinsky, leider van een squad, voor de gein zijn geweer op de G.I. ‘Hier met die perziken’, zegt hij. Een knal klinkt Knott stort ter aarde. Geraakt in de nek is hij praktisch dood.

Moeder Brull gilt van schrik haar zoon Huub rent naar beneden. ‘Ze hebben ma neergeschoten’, roept hij naar zijn broer. Maar eenmaal beneden ziet hij Richard Knott liggen, in de armen van diens kameraad Sam Caruba. Een beeld dat hij nooit zal vergeten. 78jaar is Huub Brull inmiddels. Hij weet nog exact wat die zwarte dag gebeurde. "Die man (Gapinsky) had zijn wapen net schoongemaakt. Hij wist dat er geen kogels in zaten. Maar toen hij zijn grap wilde uithalen, pakte hij een verkeerd geweer."

Het is dat van het ‘groentje’ Sam Caruba. Hij behoort tot de replacements, gasten die net komen kijken. Onervaren als hij is, vergeet hij de veiligheid op zijn wapen te zetten. Zo kan het dat als Gapinsky per ongeluk de trekker aanraakt. Knott in de nek wordt geschoten. Hij bloedt ter plekke dood.

De schutter wordt opgesloten in een kamer, terwijl de militaire politie onderzoek doet. Twee uur later hebben ze het lichaam weggehaald en de boel schoongemaakt. Ik heb nooit geweten waar Richard is begraven, pas dit jaar hoorde ik dat het op de begraafplaats in Margraten gebeurde, zegt een geëmotioneerde Brull.

Gapinsky dreigt voor de krijgsraad te komen. Zijn kameraden tekenen echter een brief waarin wordt uitgelegd dat het ging om een ongeluk. De straf voor de schutter is vervolgens dat hij naar een andere divisie wordt verplaatst

Veel kameraden van Knott sneuvelen kort na hem. Ze vertrekken richting Ardennen waar Hitler zijn laatste poging doet de oorlog in zijn voordeel te beslechten. „Het was kermis", zegt Brull "Ik zie ze nog vertrekken. Feestelijk, met vlaai op de tank"

Tot vorig jaar herinnert niets in Ransdaal aan het noodlottige ongeval. De onthulling van een monument in Ospel zal daar verandering in brengen. Niek Hendrix, pleitbezorger voor oprichting van het Ospelse monument, spreekt daar met Sam Caruba. Hij vraagt of iets gedaan kan worden voor een  jongen die in Ransdaal sneuvelde.

Veel wil Caruba niet kwijt 'Richard died in my arms', is alles wat hij wil zeggen.'Richard stierf in mijn armen.'

Hendrix, Jiirgen Mingels en Lando Mulleneers reconstrueren vervolgens het verhaal De drie Limburgers richten een comité op voor een monument. Dat kwam er gisteren, in de vorm van een herinneringsplaquette. "Her raakt me enorm", zegt Huub Brull, eregast tijdens de ceremonie. „Eigenlijk had ik het verdrongen."

Knott heeft in Ransdaal datgene gekregen waar feitelijk ieder oorlogsslachtoffer recht op heeft. Een eeuwig aandenken aan het grootst mogelijke offer. Ook als is dat gegeven bij een onschuldig grapje. Over een blik perziken.

 

Door: Stefan Gillissen (Limburgs Dagblad)

 

 

 

 

Artikel in dagblad "De Trompetter" (3 Dec '08)

 

 

 

 

6 December 2008

 

Naar Margraten geweest, moest enkele foto's maken voor op mijn website, foto's van de graven die toebehoren aan bemanningsleden van een vliegtuig dat was

 verongelukt op 11 januari 1944 in Nieuw Heeten, en op de terugweg even gestopt bij de plaquette in Ransdaal voor het maken van enkele foto's.

 

 

 

8 December 2008

 

E-mail ontvangen van Niek Hendrix uit Ospel, hij was één van de comitéleden en initiatiefnemer van de herdenkingsplaquette

ter nagedachtenis aan Pfc. Richard A. Knott, en na enig E_mail verkeer stuurde hij me onderstaande foto's toe, bedankt Niek.

 

 

V.l.n.r,

 

Jurgen Mingels, Lando Mulleneers, Niek Hendrix en Pastoor Crutzen (Ransdaal)

Foto en plaquette.....

 

 

Michael Yasenchak (Superintendent van de begraafplaats Margraten)

Marvin Moser en Niek Hendrix

Last Post....

 

                                         

 

Marvin Moser en Dhr. Math Erven (Adoptant van het graf van Richard)

Marvin Moser en Niek Hendrix bij het graf van Richard in Margraten

 

 

Hub Brull, Marvin Moser en Niek Hendrix

 

Top